Kirmesgesellschaft 1900 Altstadt

Kirmesgesellschaft 1900 Altstadt


Kirmesreden


Kirmes 1985 – Georg Schaffrath

Ich stiehn jetz häi on well Eich sahn,
wat sich im Jubiläumsjahr hät zogetran.
Et es net vill, doch sicherlich,
intressert et eich genau wie mich.

Det grießte Laster dieser Zeit,
dat es dä Geiz, ihr weßt bescheid.
Wenn Durst und Hunger einen placht,
dann es det Birgit unverzacht.
Bei Messer, Gabel, Brotmaschine,
da mächt die Wirtin gute Miene.
Sie denkt, dünn muß dä Schänken sein,
denn sos kimmt ken Provit hinein.
Die Schäiwen dünn on ohne Butter,
doch Rache ist des Geizes Mutter.
Det Birgit dat zu spüren bekam,
dat soh man ihrem Fenger ahn.
Der Geiz der schneid ein scharfes Schwert,
doch es dat dir nen Fenger wert?

Det Karin es allgegenwärtisch,
doch trenkt et wat, dann es et fertisch.
Dä beste Akt, ihr weßtet schon,
lef en der Stadt am Stadion.
Em Sporterheim, ich kann äich sahn,
do hät dä Spaß sich zogetrahn.
Se hann gesongen on gelacht,
on och su manchen Jux gemacht.
Ihr weßt et jo wie suwat kimmt,
det Bier flischt üwer Box on Himd.
Det Karin wor su nass daret dreppelt,
do kimmt die Wirtin angedippelt,
on säht, komm do die Box mol aus,
ich han en Trockner häi em Haus.
Det Karin fehlt sich wie dahem,
on fängt de Box an auszezehn.
Jetz stiret do wien junger Hüpfer,
in einem prima Damenschlüpfer.
Doch die Wirtin von do owen,
befon sich en däm festen Glowen,
det Karin däte zieren sich,
on mech dän Strip do en der Kich.
Doch dat dat en Irrtum wor,
dat soch se jetz met Haut on Hoor.

Von däm es dis Johr nix ze san,
dä hät sich ordentlich betrahn.
Weil dä en näies Hobby hät,
dä hält sich jetz unheimlich fit.
Äh well wat gän de Wampe dohn,
On deshalb nemmt dä Tennisstonn.
On dat ihr glovt dat dat och wor es,
nennen mir en nur noch Boris.

Su wie en näies Johr es aus,
dann zehn mir en de Welt hinaus.
En dissem Johr det irschte Mol,
do fuhrn mir met zwei Busse voll.
Mir hatten dofir virgesorscht,
met reichlich Bier on och met Worscht.
Mir hatten och vill Schnaps dobei,
dä schloch su manchen ent Geweih.
Ob Pefferminz orrer Anis,
die worn schon all korz vir Paris.
En Frankreichs Hauptstadt angekommen,
do wurn dann die Hotels genommen.
Su hatten mir us dat gedacht,
doch irscht wurn Stadtrundfahrte gemacht.
Mir worn em ver Uhr alle med,
on wurn dann ent Hotel geleht.
Nur zwei Mann hatten net geschlofe,
die hatten an der Bar gesoffen.
Dä Weis dä doht ganz furchbar Kresch,
on schlooch de Gläser noch vom Desch.
Do drof geng alles dann ruck zuck,
se schleiften en enn den sechsten Stock.
Do wor säin Zemmer, musst ihr wesen,
se lähn en off die waiche Kessen.
Off emol weret owen laut,
Do han mir all mol huch geschaut,
do stieht dä met den schweren Quanten,
hoch drowen off der Finsterkanten.
Äh well sich aus dem Finster stärzen,
on sich säin Lewen su verkärzen.
Dä Heribert seet och dat Spill,
on schitt noch Wasser off de Mill.
Dä Fliegenfleischer es ken Weichling,
on reef do roff „Dann spreng du Feischling!“
De Stimmung wor noch net vermießt,
on deshalb worn mir och net bieß.
Et wur dann noch en Lied gesongen,
on äh es trotzdm net gesprongen.

Ihr lewe Läit wat für en Schock,
Großalarm am Trockendock!
De Flammen schlochen hier recht klein,
et soll jo nur ne Übung sein.
Die Kreiswehrübung, dat es richtich,
die es für jede Wehr ganz wichtisch.
Do muß ma hin, dat es Presdiech,
do gieret och em Kampf on Siech.
Wer do dairscht am Brandherd ess,
demm es en deckes Lob gewess.
Die Feuerwehrn allrond em Wied,
die worn all do nur ene net.
Die komen ganz zo allerletz,
no Mamerich noch angehetzt.
Jetz frocht ihr äich wat dat fir worn,
guckt mol doroff dann konnt ihrt roan.
Jetz fräscht ma sich wie kann dat basern,
sain se vergäsen worn ze alarmern?

Ich kön noch mi su Denger brengen,
on wol domet doch kenen kränken,
doch fir diss Johr seis genooch,
on usre Kermes lebe hoch!

Hui Wäller!

Hui Wäller? Allemol