Kirmesgesellschaft 1900 Altstadt

Kirmesgesellschaft 1900 Altstadt


Kirmesreden


Kirmes 2000 – Daniel Pock

Hui Wäller

Ich stiehn hej owen em euch ze sahn,
wat sich em Dorf hät zogetran.

De Kermes 2000 , wor en schienes Fest ,
ma hatten gedon , all usser best .
Mondachs Nachts , schon gehn freh ,
do suchten noch paar Lejt , an Breh .
Da Zeltwirt saht et get nix mieh ,
dem Jochen dot da Durcht su wieh .
De Düse säht , „giehn ma no mir ,
ich han Heimatfilme un och Bier“.
Sengend zoch ma of den Berch.
da Frank , da Köchler un Brennersch Zwerch .
Denn Heimatfilme , sein beim Herrn Brenner ,
ein oft gesehner  , echter Renner .
Sissi , der Film , wor grat verliehn ,
awer der Tyrann , wor och ganz schien .
Em fernsehn , do , dat hin un her ,
dem Frank wur schlecht , er konnt net mehr .
Su mancher Blick zum Fernsehn stiert ,
voll Hoffnung dat ma noch wat liert .
Da Frank , der gieht of den Balgon ,
den Tyrann , den kenn ich schon .
Er guckt end Dorf , un er entdeckt,
ne Sache die ihn sehr erschreckt .
Ich kann et zwar net goot erkennen ,
ich glof dat Kermeszelt deht brennen .
Er stertzt direkt zerek end Haus ,
macht den blöden Film mo aus .
Ich brauch en Telefon , de Polizei ,
die muß hej mo , sofort herbei .
Dem Bolizist sejn Antwort , les winnisch hoffen ,
Jong , du best doch strack besoffen .
Dat hätt die Meute schwer erzürnt ,
der Köchler an den Hörer stürmt .
Ihr hat zwar Reecht , mir sein schwer voll ,
et brennt awer trotzdem , verdammt nochmol .
Em Laufschritt wur dann losgeläht ,
un sich en Richtung Zelt bewäht .
Schnell dot ma , det Zelt erreichen ,
un der Anblick , wor zum kreischen .
En Trümmern loch nur , der Auto scooter ,
erhellt von manchem , Deckenfluter .
Die Schausteller , worn ganz schien baff ,
mir baun doch nur dat Dengen af .
De Bolizej , och schon für Ort,
schwätzt  met den Kerlen, en mahnend Wort.
Da Köchler wird do Leichenblass,
mecht sich vom Acker, „Dat hej wird kehn spass“.
„Ihr Burschen“
Wenn ihr Heimatfilme , konnt net verdrahn ,
well ich ejch, noch ehnes sahn .
Guckt Sissi , denn dann konnta pofen ,
musst net spät Nachts, de Bolizej anrofen .
Weeste Filme , un der Suff ,
die trejwen äjch noch richtich droff .

Üwerläht mo, wer em letzten johr,
der Held, en dieser Rede wor.
Er schwätzt gern vill, un spillt den Clown,
un bei da Musik, de Posaun.
Da MGV, der mecht em spass,
dröm sengt`e do, och gern den Bass.
Er es recht groß, un garnet klein,
dröm kann et der ehn, jo garnet sein.
Damet ihr et wesst, ich sahn et gleich,
er loch bei Simons schon em Teich.
Da Detlef hät, dat es bekannt
Wie jeder he, och mächtich brand.
Wat für en Hond es, en steck Wurscht,
dat es die Breh, für sejnen durcht.
„Komm Jambo“, beim Rainer gihn ma Stubis kafen,
bis dohin kannste noch wat lafen.
Un beim Rainer, angekummen,
wur alt ehner, zur Brost genommen.
Da Detlef, gierte no dem Bier,
da Jambo, no nem Katzendier.
Denn beim Franz-Paul, loch of dem Platz,
eine kleine, Mitzekatz.
Da Jachttrieb, hät en flott ereilt,
den Jambo, mächtig ofgegeilt.
Ich krejn dich gleich, du blödes Veh,
mo wat anres, wie nur Pedigree.
Die Katz die sicht, en ihrer Not,
det Wohnzimmer , als Rettungsboot.
Und so jagt, der böse Bube,
die Katze, durch die gute Stube.
Die zwei, die tobten durch dat Zimmer,
dat Chaos, wurde emmer schlimmer.
Et klirrt un scheppert, üweraal,
dat schiene Haus, et war einmal.
Der Franz-Paul, aus dem Keller kom,
soch dat ganze, Elend schon.
Da Detlef, stürmte en det Haus,
„ Jambo, jetz sofort hej raus“.
Kannst du net beßjen, an dich halen,
dat hej kann doch kehn Mensch bezahlen.
Lewer Detlef, glof et mir,
dat wor en deurer, Kasten Bier.

Em Hufhaus ,owen om Bersch ,
wohnt och dett Lea , der klene zwersch .
Als Hausdiera det et sich hahlen ,
en Katz , en Hond un och die Ahlen .
Es da Udo net dahehm ,
deht dat Lea nom rechten sehn .
Naachts schläft et gern bei sejner Mama ,
dann gett et och, kehn Katzenjammer .
Dachsdroff ,  spillt et dann mem Hond ,
dat hält Lejf  un Seel gesond .
De Olli , dat wirre Hondeweib ,
det ditt un datt , als Zeitvertreib .
Mo wälzt’et  sich do en de Wissen ,
stieht of den Vorderbehn zum Pissen .
Sein Kuscheldier met Hei gestoppt ,
werd ab un zo mo gern …gedreckt .
De Olli juckelt hin un her ,
ma mehnt doch glatt , sie wär en er .
Nodem de Olli , de Ochen  verdräht ,
det Kuscheldier , sich nemi bewäht ,
det Lea staunt met Kennerochen ,
kann dat Schauspill gar net glowen.
Un dann stellt die klene Plooch ,
die ene , ganz bestimmte Frooch .
MAMA , wat mecht de Olli do ???
Det Eva bläst die Backen off .
Wat mecht en Hond met sunem Steck Stoff ?
Sejn ennerstes dat det sich wehrn ,
dat kann ich dem Kend doch net erklärn .
Schamesrot un def bewäht ,
det Eva dann zum Lea säht.

De Olli spillt nur, leef un nett ,
mejn lewes Kend , gieh jetz end Bett .
Mama , wenn ich end Bett giehn , dann macht kehnen Krach ,
denn von eurem spillen , do  wern ich von wach .
Beim letzten mo alt , do konn ich net schlofen ,
do häste doch dauernd , ich komme gerofen .
Da Papa wor de Olli , un du worst dat Dier ,
schien hada gespillt , glof dat mir .
Un die Moral von der Geschicht,
wennt Kend em Bett lejt, spillt man nicht.

Et get bei us em Dorf en Mahn ,
den seht ma gern mem Kutter fahrn .
Un werd de Schehs dahem gelassen ,
jachte mem Rolli durch de Gassen .
Em Stern en gerngesehner Gast ,
seift 17 halwe met vill hast .
Ganz gruß werd sejne männlichkeit ,
wenn er seht , ne holde Meid .
Em Fitnesscenter, lässt´e sich net lompen,
deht met schwere Gewichte pompen.
Em Hauptberuf do es der Schreiner ,
der schleppt de Finster wie sonst keiner .
Der nächste Ofdrach bracht en en Rage ,
„der ganze Schwindel en de vierte Etage“ .
Er es kehn Pinzjen , dat kann ma net sahn ,
un det die zwei Finster of enmol huchtrahn .
Hä es och schon owen , do kreit’e en schreck ,
en klen zwicki-zwacki , hennen em Reck .
Er  lässt alles fallen , und blejft stocksteif stiehn .
„Su eine Scheiße“ , ich kann net mi giehn .
Der Stift lacht sich schief , der Jochen halt net ,
do stieht’e domm rem , steif wie en Brett .
Hä kann net no hennen , net no lenks net no fürn ,
du blöder Hond  , et muß wat passiern .
Aus Fluchen wur wehleid , aus schennen wur jammern ,
do det der sich beim Stift , and Händchen dran klammern .
Ich han mich vielleicht ebbes falsch ausgedrekt ,
komm holl ma en Doktor , ich nemmen alles zereck .
Die Diagnose vom Doc , für die Schleuse zum heulen ,
zwei möglichkeiten , schlachten orrer keulen .
Doch hät der dem Jochen jetz Angst engejacht ,
du werst von os erstmol zum Röntgen gebracht .
Den krejn ma net raus , der es os ze schwer ,
he muß ne gruße Drähleiter her .
13 Mann un en Flaschenzuch ,
worn für den Bölles grad got genoch .
Er loch of da Bare , er konn jo net stehn ,
Dat Schauspill hätt ich gern selwer gesehn .
Wie er do loch , zesammengekauert ,
kehn Mensch bei em , der en bedauert .
Wat netzt dat ganze pumpen dann ,
wenn ma kehn finster hewen kann ?
Un die Moral von der Geschicht ,
die Finster schleppt ab jetzt da Stift .

Dä es noch voller Saft un Kraft ,
net wie da Jochen abgeschlafft

Et get en Kerl, bei us em Land,
es us als Ejsen, wohlbekannt.
Dem sejn Jong, den kann ich ejch wejsen,
dä nennt sich selwer, little Ejsen.
Un wenn der netmi, tränken kann,
guckt dä mem Jochen, den Tyrann.
En Luckebach, do wohnt dä Knilch,
tronk do schon sejne, Muttermilch.
Beim Baamstellen musse sich bewejsen,
sos wäre jo kehn richtich Ejsen.
Schrouweschlessel, ellenlang,
hät er dobei, do wird da bang.
Dat Erbe vom Baba, hät er üwernummen,
do wär och kehn annerer, drangekummen.
Ma kann se gebrauchen, se halen och Wort,
nur warn se zur falschen Zeit, am richtichen Ort.
Samsdachs morjens em 6, kom da Maddin an,
un woll en steck, vom Zelt afschlahn.
Do stonne do, em Morgengrau,
un säht zo sich, „he es kehn Sau“.
„Da knuspriche hät mich rengeläht,
dat es doch kehn Kerl, dä suwat säht“.
Det Ejsen stieht do, un kocht für Wut,
da Thorsten lejt, dahem un ruht.
Den dohn ich an de Kleckern packen,
dat hiert ihr noch do hennen knacken.
Bis dat  de Stemmbänner ihm platzen,
dann lässt dä künftich solche Fratzen.
Wenn ich den en de Fenger kricht hätte,
wär dem sejn Stemm vill hüa, jede Wette.
Ganz anerscht dann, der Sohnemann,
kimmt Densdachs em 11, mem Kittel an.
Er woll grad end geschehn engreifen,
do hierte sejnen Baba peifen.
„Wat sejfste owens su vill Breh,
du best jo schlemmer wie en steck Veh“.
Mach dich Haim, wäsch dich mo,
un Ruckzuck beste werrer do.
Ma wollen och noch of de Brauerei,
do sehn ma nomo, richdich dobei.
Ma dronk do vill, un oos ne Masse,
Ich mehnen echt, die zwei sejn Klasse.
Jetz sahn ich ejch zwo, en blauer Tracht,
afgebout, wird Densdachs ab 8.

Ich sejn jetz met da Reed am schluß,
doch ehnes noch gesaht wern muß.
Doht nie besoffen Auto fahrn,
sos sied ihr nämlich richtich tran.
Doch bist du ein übler Trunkenbold,
ruf Taxi Kappi, dat dich hölt.

Hui Wäller

Hui Wäller? Allemol