Kirmesgesellschaft 1900 Altstadt

Kirmesgesellschaft 1900 Altstadt


Kirmesreden


Kirmes 2009 – Dennis Henn

Hui Wäller

Ich stiehn häi owwen,   em äich ze sahn,
wat sich im Johr hätt zogetran.

Am Aanfang direkt ne neye Sach,
von dem Erren aus Oberdiefenbach
Da Kilbinger dat is keen Witz,
der traift et immer werrer of de Spitz
Sonndachs is Stammtisch wie jeder weis.
Kilbinger, Fritjen, Lück un Theis
Det Angnes reeft, loss mich net waaden,
de Middach gift et Kohlrouladen
Er lärmt zereck, sulang wird et net wern,
denn deyne Klötzer ässen ich gern
2 3 Runden durfen et nur sein,
denn heyt well ich mo pünktlich heim
Markus du bist doch och verfrääsen,
de Middach kannste mit us äsen
Da Markus wor fruh un bedankte sich,
in 20 Minuten kummen ich
Em korz feer 12 goof da Dieter gaas,
mit dem Geruch von Kohlrouladen in da Naas
Da Kilbi kimmt haim paift wie de Fichel,
om Herd bruzeln de Rouladen im Dichel
Un da Kännerblick deet ihm saahn,
häi muss noch en Sößjen draan
Die werd von ganz besondrer Güte,
Hausgemacht net aus der Tüte
Un weil det Angnes dat net kann,
do daacht er sich selbst is der Maan
Giff mir mo den Schaiker heer,
dat goore ding von TAPPERWARE
Su ne Soß dat is doch en Witz,
Deckel off un renn den Mix
Mehl, un vill Stärke, is net verkiert,
su han ich et, glof ich, moh geliert
Un haaißes Wasser owwen druff,
dann löst et sich och besser off
Flott den Deckel druff geploppt,
un geschüttelt wie bekloppt
Schüttel, schaiken un och riern, —
alles dat muss jetz passiern
Nur keen klompen durfen et sein,
denn sos wärd die Soß net fein
Noch meeh geschüttelt un geriert,
bis dat die Mischung explodiert
Entgään kimmt ihm mit viel Efeh,
die gestärkte Mehlschwitzbree
Un verdelte sich alsbald,
in jede Eck in jeden Spalt
Schnieeweis de Kich von owwen bis unnen,
un gleichdroff wor alles geronnen
Just in diesem Augenblick,
dritt durch de Diar, da hungrisch Lück
Dieter, han ich dich gestiert,
su is dat mit da Soß verkiert
Dat Zeuch muss in den Dichel renn,
su is dat mo, wie ich dat kenn
Net an de Deck sondern of den Deller,
aber nuja du lääst jo och det Bad in den Keller
Stunden doden noch vergieehn,
bis dat de Kich wor werrer schieen
Un doono dode ma sich laaben,
an fortzdrocknen Kohlrouladen
Jetz wollt ihr wissen woher ich dat weis,
der Verräter wor diesmo net da Theis
Denn zu unserm grooßen Glück,
vielen Dank Herrn Markus Lück
Dieter, im November werste siebzich,
bleyf weiter knakisch, fidel un witzisch
Un wenn deyne Eskapaden bei dä Güte bleiwen,
konnen mir schreiwen, schreiwen, schreiwen

He unnen fürm Pejler stiht en Maan,
dä is sich su sicha, er käm hejt net draan.
Wer su nem Wunschdenken dann verfällt,
grejt grad det bassende verzellt.
Det Modorrad is ney, da Hond is gesond,
die fennen diss Johr kenen Grond.
Wor ni bekifft, un selten betrunken,
die kunnen nix schreiwen, die gemeinen Halunken.
Doch wie da Deiwel et su well,
en klena Fähler bassiert su schnell.
Engelarren von da VOBA-Bank,
dat kost och nix, Gottseidank.
De Reise, die ging no Berlin,
et heist, do is et werklech schien.
Det Anne teilt demm Detlef met,
du darfst dobai sain, is dat net nett?
Doch Schatz, ich muss dir enes sahn,
et wert geflochen, net gefahn.
Anne, wat soll dä Kappes man,
du weist doch dat ich Fluchangst han.
Gott Detlef, komm, ich bitte dich,
reis dich zesammen, un do et für mich.
Na got,dann also dir ze leef,
och wenn ich leeewer unnen bleef.
Um Fluchhafen Düsseldorf funn ma sich wieder,
demm Detlef zitterten sämtliche Glieder.
Die Angst, die moch en bal verreckt,
doch noch kriche se unerdreckt.
Su stichen se ent Fluchzeuch en,
beim Detlef wur da Hals ganz eng.
Ich muss jetz he dorch, jetz giht et och weirer,
ich sain jo schleßlech en Dackeltraiwer.
Dat ich mich blamiern, dat kunta vergessen,
net für solchen Stuadessen.
Ich sain doch en Kerl, stark wie en Baam
Sain en Bolizist, en ganzer Maan
Ich sain doch keen Weichei, denn dat is meen recht
denn ich sain immerhin, det starke Geschlecht
Mein Geschwätz hai dat is wirklich ganz toll
awwer ganz ehrlich meen Buks die is voll.
Kaum soose do, da Gurt mächt klick,
schon kimt de ganze Angst zereck.
Un beim Starten der Turbine,
verzicht dä nochmi seyne Miene.
Die Schöhnheit dieser Welt entschwindet,
un nur noch Angst zert, bort un windet, sich durch jede Nervenbahn,
ich kann net flechen, komm hal an.
Ich sahn et eich, ich muss hej raus,
sus flippen ich hej gänzlich aus.
Ich well noch bleiwen off da Welt,
befir dat Dengen ronnafällt.
Do holf demm Anne och kene Empörung,
da Detlef drohte mit Zerstörung.
Un dat sofort, un jetz, un grad,
von diesem Höllenapparat.
Dä ahle Menschheitstraum dä iss,
für mich dä allergrieste Schess.
Die Notbrems wur sofort gezochen,
ich sain bes hej genooch geflochen.
Anne, dat enne well ich da sahn,
flech du aleen, ich fahn met da Bahn
Für die annern Passagiere wor et en Sejen,
dä Erre wor raus, do kunnten se flejen.
Su stunn e om Rollfeld off verlorenen Posten,
un moch sich Gedanken üwwer folgenden Kosten.
Hät ich doch jetz mejn Uniform ahn,
künn ich umsus fahn, mit da Bahn.
Haim in de Altstadt, un emgezochen,
jetz werd gefahn, un net geflochen.
In Dienstmondur kom hä dann,
irjendwann am Bahnhof ann.
Doch wat bei da Fahrt besonners stiert,
de ganzen Plätz worn reserviert.
Emsus fuhre zwar, jetz no Berlin,
dä ganze Fahrt, awwer em stiehn.
Dat nom dä ganzen Sach denn Reiz,
un Schold dodran wor nur da Geiz.
Ahngekummen in Berlin,
harre dicke Knee vom stiehn.
De Uniform batschnass durchgeschwitzt,
dat kimmt davon wenn ma steeht un net sitzt.
De Fees voll Wasser un den Hals voll krain,
wo wird dann jetz meen Herzblatt sein.
Um grußen Schild stonn für en Blennen,
de Voba Laid kannst du do finnen.
Saine Laid dann endlich ahngetroffen,
un festgestellt, die sain besoffen.
Doch plötzlich koom det Anne ahn,
emarmte herzlich seynen Maan.
Do biste jo endlich Detlef main,
schien dat de doo bist, mir mussen jetz haim.
Ma spillt nochen Tusch, noch ehnmo Applaus,
de Faier is remm Detlef raus.
Su sooh da Detlef Berlin mo bei Naacht,
ma muss schon saan, dat hät et gebraacht.
Detlef jetz sai da noch ehnes gesaht,
ich han für dich ne Weißheit parat
Warum in die Ferne schweifen,
wenn dat goore leeid so nooh.
Loos die Vobalaid doch flechen,
die sain fort un du plaifst do
Ob im D-Haus orrer im Stern,
üwwerall, seeht ma dich gern.
Doo brauchste net steehn do kannste sitzen,
un musst net in da Uniform schwitzen.
Un wenn de dann haim musst, dann musste net flechen,
ab off de knee un dann kannste kreechen.

In Steenebach do wohnt en Mahn,
dä deeet oft in de Altstadt fahn.
Die aale Stroß su grooomm on schepp,
do dacht ma sich die muss jetzt weg.
De Bauzeit, die hätt lang gedouert,
offt Ergebnis, han ma lang gelouert.
Schwarzstorch, Kälte, Wenderdach,
schon looch de ganze Baustell brach.
Un noo langem hin un her,
wohre do, da schwarze Teer.
Jetz is se fertich, die deire Gass,
jetz hät da Minister Hering Spaß.
Engeweiht, un jetzt zwar fix,
sos get us dat fir Chrisdach nix.
Ne gruße Faier muss jetzt herr,
mit Laafen, Äsen un sunem Geschäär.
Angesad mit grußen Tönen,
de Läufer sollten och noch löhnen.
Üwwerläd mo,- die sollden laafen in dem kaalen,
un dohfür o`noch Geld bezahlen!
Noh dem Rennen sollte et dann,
en Süppchen gewwen, für jedermann.
Zo su nem Anlass nimmt mag gern,
de Erwesesopp vom Gasthaus Stern.
Da Frank, dä mächt gern gruuße Portionen,
et soll sich jo och, fir jeden lohnen.
30 Gramm Erwesen pro Mann un Maus,
su gewwen ich de Dellerr raus.
(zwo) 200 Einheiten sollen et sein,
su kaift ma in da Metro ein.
Im Koch seinen Kopp, mächtet, Klack, Klack, Klack,
Ergebnis:……60 Kilo,en verdammt grußer Sack
Dobei weis ein jedes Kind,
datt die Rechnung, su net stimmt.
Dä Fähler wär zwar manchen peinlich,
doch da Frank is doh net kleinlich.
Un wie ma en kennt, mit vollem Elan,
mächt er sich an de Arweit draan.
60 Kilo Erwesen enweichen,
ehn gruß Dibben, wärd wohl reichen.
Su lässt ma dann im klooren hellen,
Wasser seyne Erw esen quellen
Komm jetz Stift, zoh mit da Kich,
de Erwesen quellen och ohhhne dich.
Doch da Frank hätt wohl verliert,
wat beim Quellen mit Erwesen bassiert.
Am nächsten Daach den Stern offgeschlossen,
do koom ihm wat entgähn geschossen.
Erwesen, Erwesen, viele, viele,
net nur in da Kich, och in da Diele
Dat häi, dat es net meyne Schold,
suwat, han ich nieee gewollt.
Du gottverdammter Azubi,
lierst du dann im Lewen nie?
Mach doch mo, wat ich da saan,
sos muss ich da paa of den Backen schlaan.
Alle mann mit Dibberr her,
de Erwesen, die wern immer mehr.
Oochen zo un mächtich Dampf,
dat häi, wärd en schwäääre Kampf.
Ma konn nemie trehren, alles wor zoh,
geweichtes Grün, bis korz fir dem Clo.
Sämtliche Dibben doohden se brauchen,
un schließlich ging ma ene rauchen.
Det Telefon klingelt, da Frank giht draan,
Bürjermeister Klöckner, ich muss dir wat saahn.
Mir deed et laid, un eich deed et wieh,
die Sach is gekenzelt, wechen dem Schnie.
Dem Frank sayin Farf weehselt, üwer grün wird dann rot,
ich kummen ma grad fir, wie da letzte Idiot.
Es dat häi Ernst, orrer es dat en Spiel,
et bricht aus`m raus, wie aus`m Hochdruckventil.
Ich gloofen ihr said net reeeecht geschäid,
ich han häi Sopp, fir 2000 Laid,
Peter, Peter, bei aller Verehrung,
ich han häi ne bibliche Erbsenvermehrung.
Dat han ich selwer noch net gekannt,
ich fehlen mich wie Jesus, im heiligen Land.
Nur im Gäänsatz zom Jesus, fehlen ich mich verloosen,
dä hatte wenstens welche, die et och oosen.
Er hatte dann flott, en neye Idee,
ma verfeeran de Grußteil an det Feeh.
Engefroorn wur dann da Rest,
an Chrisdach verdeeehlt, unner de Gäst.
Frank: für Kermesmondach, loß da verzellen,
Ischel, die bäckt ma, die mussen net quellen.
Un rehft vielleicht en Mouwerstratzer an,
wäll ich dir haimit verbindlich sahn
Mach Ischel, zu hauf, hab alles parat,
da Kermesmondach, dä wärd net afgesaht.

In da Steenebacherstrooß do wohnen Laid,
do ze lewwen dat macht keen freud
Do is ehner dä hätt en Sohn,
dä is echt en ganz schönes Früchtjen
Der repariert Mopeds Trecker mächt se schieen,
och wenn se nooher nimme geen
Er fährt och gern denn dat is cool,
mit Muttis heisem Feuerstuhl
Wenn de glick häst dann kannsten sehn,
de Berschstrooß runner kimmte da entgäähn
Dobei mächte Naachts en riesen krach,
wie freeher am Dach da Thomas Bach
Dodurch hät dä seit Jahren streit,
mit den ganzen Nobas laid
Firallem gäänüwwer im rosa Haus,
die Laid wullen am leefsten do raus
De ganze Naacht is dä rebellisch,
ich gloofen jetz is ne Anzeich fällich
Da Bolizey die Sach gedeutet,
die druffhin gäänüwwer leutet
Da viille Läärm der geeht su net,
leefer Jung geeh jetzt int Bett
Alles kunn dä Jung ertran ohne nur en Wort ze sahn,
doch als ehr dieses dann erfuhr gings ihm wieder die natur
Wullt ihr Krich dann krait ihr denn,
mit nem Wurfgeschoss heizen ich euch enn.
Ne Toot wur sorgsam ausgebreitet
un sich seelisch firbereitet
Sich konzentriert un schwer gedreckt,
so wur die Toot komplet bescheckt
Mit Ness un Kreeewen, Knoblauch un Kraut,
goht dorchgezochen on verdaut
Da Darrrrrm entleert, ich fühl mich gut,
weiter geht’s mit frohem Mut
Jetz Lööcher in de Toot on alls noch meee,
denn beim offbrall streut dat schiieen
Ausgeholt mit starker Hand,
flecht dat dingen an de Wand
Klatsch mächt`ed…er lacht noch dreckisch,
schon wor de rosa Wand ganz fleckisch
Moins dann en gruußer Schrecken,
de ganze Hauswannd voll von flecken
Frau wat is dann häi passiert,
de ganze Hitt mit Schiss beschmiert
Fleechen Käfer un och Maden,
doohn sich an da Hauswand laaben
Da Täter fund dat freilich schieen,
domm wor nur er wur gesehn
Is dem der Verstand geweicht,
jetz wirste nochmo angezeicht
Herr Polizist ich muss mo frochen,
wat mächt ma nur gään Nobasploochen
Bei seyner Modder versicht mat oft neue,
doch der kleen, der wies keen reue
No zähnn Verhandlungen wor ma bereit,
dat ma det Haus vom Schess befreit
Mit Gardeschlauch, Schrubber un Schepp,
wur dem Schiss zelaif gerickt.
Daachsüwwer worem dat ze peinlich,
ma moch et leeewer owens, heimlich
und im Schutz der dunklen Nacht,
wur da Schess dann weggemacht
Us Urteil üwwer die Sach is flott gefällt,
mir han denn bei der Supernanny ahngemeld
Dann kann dä us dem nächst mit neuen,
derben Scherzen hoch erfreuen
Un obs dem Nachbar dann gefällt,
dat sei dann mo dahingestellt

Ich sain jetz mit der Reed am Schluß,
doch eenes noch gesaht wern muss
Eich eich Mouerstratzer sei gesad
dat ihr euch ordentlich betragt
Des gleichen Minister, Bürjermeister un die all
wenn ihr erscheined auf dem ball
Trinkt nicht zu viel tanzt hübsch recht grad
und geht nach haus net altzu spat
Un schennt net immer su banal,
of meyn geliebtes Jammertal
Denn 40 Jahr türernei
sayn für 3 Tach jetz vorbei
Drumm sahn ich eenes als Ekel nur,
am Mondach krait ihr alles redur

Hui Wäller !!!

Hui Wäller? Allemol