Kirmesgesellschaft 1900 Altstadt

Kirmesgesellschaft 1900 Altstadt


Kirmesreden


Kirmesrede-2021

Kirmesrede 2021

vorgetragen durch Eric Pock

Hui Wäller?!

Mir stiehn hej owwen em eich ze sahn,
wat sich im Dorf hätt zogedrahn.

De Wahl zemm Ekel, die fiel aus,
dremm machen ma det beste draus.

Kärmesred, die is uss heilisch,
do sain mir uss im Vorstand einisch.

Paar aale Ekel engebunnen,
denn Nidi an de Hand genummen.

Denn dä, wor noch keen Repräsentant
dat is denn meisten wohl bekannt.

Uffgedehlt, werd hejt de Red,
wie ihr gleich erstmols seht.

Trotz Lockdown un diversen Pflichten,
verzillen mir ejsch paar Geschichten.

vorgetragen durch Dominik Hörter

Alex Schäfer
Ne Stadtratsitzung, stonn om Plan,
meist hätt jeder wat se sahn.

Do owen om Bersch, (Hachenburg zeigen)
dat is bekannt, werd sich alt mo festgerannt.

Su dachte sich en junger Borsch,
Mouerstratzer dorch un dorch.

„Mir brauchen fier mejn tolles hobby,
ne schiene, neje Freizeitlobby.

Nur in da Stadt werd vill getan,
gebout werd jetzt ne PUMP – TRACK – BAHN.

Da Stefan Leukel, schnell gecheckt,
dat werd mejn Prestischobjekt.

Geplant, gemolt, is dat fett,
doch 100.000 schicken net.

De Werbetrommel wur geriehrt,
on de Juchend animiert.

On weil dat Projekt ,is net su billich,
worn ville Leit ze Spenden willich.

Och denn Kinnern wor dat wichtisch,
dremm angaschierten die sich düchtisch.

Betraach erreicht, ne Firma gefonnen,
su wur dä Sach sich aangenommen,

No paar Wochen, wunderbar,
wor de Asphalt Landschaft da.

Üwer Höhen, on och Tiefen,
kunn madie Strecke dann geniesen.

Wheelie, Backflip, on su Sachen,
wullen net nur die Jungen machen.

Angespornt, met vill Elan,
wullte och en Babba fahrn.

Doch ohne Zweirad werd dat nix,
do koom imm die Idee ganz fix.

Su daacht da Medizin-Dienst-Leister.
„Ich nemm det bike vom Bürjermeister.“

On met geballtem TES-TOS-TERON
PLUS Üwermut, ihr ahntet schon.

Ohne tricks on net schnell,
loche dann – flott off da Stell

Fies gesterzt, dat wor schlemm,
dä ess och hey em Vorstand drin.

Domit et jetzt och jeder weiss,
Alex Schäfer, net da Theis.

Atemnot, sich schwer am plachen,
gerofen wur dä Krankenwachen.

De Diagnose, schon om Flur,
RIPPEN – SERIEN – FRAKTUR

Mit suwat, do es net ze scherzen,
et gof derekt wat gähn de Schmerzen.

En Mann vom Fach der Medizin,
gift ne Dosis TI-LI-DIN

Su looche dann- gaanz benebelt,
sichtlich an dat Bett geknebelt.

Dat Opiat, mooch ihn soooooo locker,
wie bei Woodstock mit Joe Cocker.

No paar Daach dann- durfte heim,
de Verletzuung wur – erstickt im Keim.

On wie ihr alle später seht,
er werra uff da Bühne steht.


Alex, loss dir enes sahn,
blejf leewer nur beim Trommel schlahn.

Denn richtisch wille Fahrradtricks,
sain fier aale Männer nix.

vorgetragen durch Simon Binge:

Kilbinger
Von demm mir eisch, jetzt doon berichten,
goof et schon länger, keen Geschichten.

Eigentlich, isse Dauergast,
doch de letzten Reden härre verbasst.

Mir sain uss sicher, hey wur gefuscht,
on su manches schnell vertuscht.

Dann – erst- recht- in diesem Jahr,
das Comeback von KILBINGER.

Hey bei uss im Gasthaus Stern,
spillt ma Karden on werfelt gern.

Och Wochenends det ma sich foppen,
Tradition beim Sonndachs-Schoppen.

En fester Disch, emmer gleich,
mim Kilbinger on Österreich.

On zom aller griesten Glück,
sitzen do noch Theis und Lück.

Doch da Lück trenkt sonndaachs nie,
denn er is Security.

In demm Job do brauch ma Kraft,
DENN krejt ma nur met Appelsaft.

Die annern drei wie Katz on Maus,
scheesen sich de Lichter aus.

Do zählt nur – Hopfen on Malz,
als hinein un Gott erhalts.

Emmer reiten uff da welle,
sulang im Haals is noch Gefälle.

Stunnen spärer, selwer Disch,
alle worn se nimmie frisch.

En Absacker ,wur noch genommen,
da Dieter soch schon schweeeer verschwommen.

„Hoffentlich finn ich nach Haus,
suss giehn bei mir de Lichter aus.“

Im Slalom aus dem Stern gefallen,
doot er sich am Benz festkrallen.

Doch da Dieter ahnte schon,
Dat Auto fährt net autonom.

Sumit wor dä Maat gehaalen,
fürt Taxi doon ich net bezahlen.

Doch dä Herrgott mehnt et goot,
un zaubert folgendes aus sejnem Hoot.

Suwat goof et do noch nie,
En Dreirad made in Italy.

Wie im Film, megagoot,
4-Gang on ferrarirot.

En Fahrer, dä stonn och dobei,
demm Dieter net su einerlei.

Off de Britsche, irschter Gang,
su fing de wille Fahrt dann an.

Dorsch de Bleich, Höhe Blumi,
fuhre dann – uss Vollgasschumi.

Wejrer ging de Rooserei,
Richtung Gehlert in Gang drei.

Beim Hommel lenks, ongelochen,
baal schon aus da Kier geflochen.

Om Stracken nochmo uffden Binsel,
näher koom de Fahrbahninsel.

Net schnell genooch wur reagiert,
on dat Dingen leicht touchiert.

Dat Gefährt koom schwer int Schwanken,
von leenks noh reechts, ab in de Blanken.

Da Dieter soch, jetzt werret eng,
off emmo mooch et nur noch PENG! (Pause)

Alse wach wur, is dat wahr?
Lejn ich hey im DRK???

Korz gewunnert, dann geschluckt,
on er sich dann denn Gips beguckt.

Schwer verbunnen, werd ihm klar,
dä Albtraum dä is werklich wahr.

Bei der Visite saht Dr Chi,
„Ich glaub dein Haaaaand die wird nimieee“

Do helft keen Voltarentherapie,
Nächster Stopp, Handchirurgie.

Dä Arzt dä säht total entsetzt,
hey die Haand is schwer zerfetzt.

Sehnen on Knochen, worn arg geschunden, (Pause)
doch die Zeit heilt alle Wunden.

Er iss wärrer gesond, dat seht ma hier (auf Stern zeigen),
wenn da Benz stieht fier da Dier.

Die Moral von der Geschicht,
Dieter, mir doon dir enes sahn,

loss leewer Kappi Tulius fahrn.

Denn weil du bist jo lang in Rente,
krejst du beim Taxi och Prozente.

Wenn die dich fahrn, no Suff un Daanz,
dann blejft die Haand och sicher gaaanz.

vorgetragen durch Philipp Schneider:

Ösi Katze

In da Aaltstadt wohnt en Maan,
dä nemmt jede Arwejt aan.

Im Verkauf, en Top-Talent,
egal is dat Produktsegment.

Verdienen det ma dat met Fleiß,
verticken kann dä jeden Scheiß.

Handy, Vorwerk, Autoglas,
Rollos, Fenster on och Gas.

On fier denn Kerl ne Klenigkeit,
sorscht im Schloss fier Sicherheit.

Ze gorer Letzt, im Löwenbad,
denn Kinnern noch de Pommes gart.

Wie Geld renkimmt, issem gleich,
jetzt gerret wat vom Österreich.

Et is bekannt, sitzt oft im Stern,
on Dierer härre -och ganz gern.

Lisa on Emma, so heißen die zwei,
gehiern schon der Familie bei.

Die Katze Lisa, die is fit,
folgt demm Ösi – uff Schritt und Tritt.

Ess det Herrschen länger aus,
brengt die denn och oft nach Haus.

Doch enes Daachs, do denkgt se sich,
ich machen jetzt mo – wat für mich.

Ohne Herrchen, dat ess fein,
einfach nur alleine sein.

Su wor se dann off emmo weg,
on wanderte von Fleck zu Fleck.

On da Dirk – wat en Graus,
musst vom Theis alleen nach Haus.

Ohne Katzeveeh, in Einsamkeit,
is da Weech zwomo su weit.

Dann daheem, er merkte schnell,
keen miauen, nur Gebell.

Derekt mooch er sich gruße Sorjen,
kunnt net warten bis zem Morjen

Zemm Glick is Hilfe hier ganz nah
Haustierrettung JACKY H.

Dank Facebook hätt die flutt gepeilt,
wo de Katze su verweilt.

Denn in den Medien wur gesaht,
dat Dier is Richtung „Aaler Maat“.

Wemm die Katz is, is allbekannt,
denn ihr Aussehen- is „markant.

De Farf grau schwarz, is half so wild,
dä Kopp passt net su ganz ind Bild.

Im Gesicht, en Hämatom,
dat sieht ma doch von weitem schon.

De Katz su mit i-denti-fiziert,
on da Ösi los maschiert.

Watte dobei – net bedaaacht,
bettbereit schon fier de Naaacht.

Dat Outfit, dat wor richtisch hip,
Feinripp on en Männerslip.

On jeder dä denn Ösi kennt,
weiss wie schnelle uffwärts rennt.

Owen dann beim Brustolon,
dä irschte Stop – do piffe schon.

Weit on breit keen Katz ze sehn,
obwohl`e drei Runden um Maat, doot drehn.

Da Frust wor gruß, de Suche aus,
schwer atmend ginge dann nach haus.

Am nähsten Daach, da Daniel Pock,
beim Ösi an da Hausdier kloppt,

Wäist ihm dann dat Fahndungsfoto,
die Katz hey- ähnelt Quasimodo.

Am Kopp denn schiefen Turm von Pisa,
dat is doch äier Kätzchen Lisa!

Ösi dann mit großer Bitte,
fräächt denn Nohbar Dieter Witte.

Kannst du mol mim Auto sausen,
in det Tierheim, Fehlritzhausen?

Denn du – best doch dä Hausdierkenner,
kimmerst dich och em det Emma.

ICH muss schaffen, on fänd et fein,
wenn du det Lisa hillst no heim.

Da Dieter säht, dat is net weit,
ich sain im Ruhestand, on hann Zeit.

Fuhr dann loss in Rentnermanier,
on brengt dem Ösi heim dat Dier.

En gruser Dank demm Rettungsdieter,
die Katz hätt ihr zu Hause wieder.

Un die Lier no der Geschicht,
zeitig heim, wenn ma ess dicht.

Denn üwert Limit trenken, dat is fies,
dann wern dir och de Viecher bies.

On Katzen sain do sehr genau,
schlimmer baal wie jede Frau!

vorgetragen durch Max Wahl:

SCHLUSS
Eigentlich wärn mir mit da Red am Schluss,
doch enes ,noch gesaht wern muss.

Wat in Hachebursch- werd getriwwen,
hann mir och hej uffgeschriwwen.

Su manche Sach vom „Bersch der Sünden“,
dohn mir ejsch nun noch verkünden.

Dat Motto letztes Johr – wor Kärmes daheim,
doch en Ausrufen – musste trotzdem sein.

ohne Zelt, on Zapfenstreich,
wur ma dann flutt einfallsreich.

Su dot ma sich en Moped „liehen“,
on fier dem Schlossdoor Strehem ziehn.

En Burnout, däää wor och dobei,
wer wischt nun weg de Sauerei???

Do mächt sich keener dremm en Kopp,
da BAUHOF, dä schwingt do denn Mopp.

Hachebursch zeeht dodraus Nutzen,
sonst müssten se, jo selwer butzen.


Kärmes ohne Zelt, dat is net fein,
dremm sischt ma sich en Platz daheim.

Doch weil et am Bersch, iss net schien,
doon se in de Aaltstadt giehn.

Och en Hacheburjer ,dat genießt,
im Tal wo Milch un Honig fließt.

Ob bei Wittes, oder Volker Müller,
Partys in Aaltstadt, sain da Knüller.

Ihr seid Willkommen, lieben Gruß
außer ihr singt:
„Ja hier sind die Hakijus“.


Niwwer da Kärmes, gerret Sachen
die sain werklich net zem lachen.

En Ort fier Vereine, jung on alt,
dä stieht heeh- moh net su bald.

Uss nejes Vereinsheim hätten ma gern,
net nur denn Saal, do hinnerm Stern.

Denn ejern Vierschlaach kunnt ihr haken,
dat mir uss, in da Stadthall parken.

Mir sain geschnitzt aus edlem Holz,
on dodruff sain ma werklich stolz.

Die Summen hauen uss vom Hocker,
die ma mächt do uwwen locker.

Bei denn Kosten vom Burschgaarden,
wern mir wohl noch länger warden.

Dobei ess Aaltstadt, det grieste Glick,
von Hachebursch det beste Stick!


FRANK
Jetzt sain ma met da Red am Schluss,
doch enes noch gesaht wern muss:

Die letzten Sätz, gehiern nem Maan,
hätt vill fier denn Verein getan.

Wor mejn Onkel, Ekel on Präsident,
en Hanauer, denn von eisch wohl jeder kennt.

Kreinsack, Helfer, Quärulant,
Rede schrejwen met Verstand.

Wenn emm nix ennfehl, net lang schnacken,
„irscht mo anden Denkreemen packen“

Mir sain uss sicher dä gift keen Roh,
on schaut uss jetzt von owen zoo.

Werft sejn Blicke uff de Red,
dat mir och lissen wat hej su steht.

On dooten mir Jungen manchmo net spuren,
goof et en Satz hinner de Uhren.

In Kärmesplanung, en wahres Genie,
uffgegiwwen hätt dä – uss nie.

Beim Fahnenkommando, sejn grießter Graus,
wenn de Fahn hängt net strackaus.

Hilfsbereit un stets parat ,
wenn de Kärmes angesaht.

Och Karneval wor sejn Dingen,
Reden schwingen on och singen.

Wor in New York, Rio on Berlin,
doch nur in da AALTSTADT isset schien

En Entertainer, ganz besondrer Sort,
de Aaltstadt wor sejn leewster ort..

Mit ihm, do kunn sich keener mäsen
darem blejfst du unvergäsen.

Et wor sejn Motto fier denn Verein,
„Wir werden niemals Mouerstratzer sein“

Doch losst uss fejern, mit Bier, Schnaps, Wein
heh sull keener traurig sein.

Enes is sicher, er lewte et vor,
ma sull net verliern, denn Sinn fier Humor.

Kärmes haalen, mit grußer Freud,
dat wünschte sich fier alle Leut.

Noch enen Satz zem goren Schluss,
Fier emmer im Herz, on ener von uss,

Hui Wäller?!
Allemol!